بی قراری

این روزها بی قرارم از رفتنت طاقتم طاق شد از این دوری پسرکم چشم انتظار است....

تویی که به خانه کوچکمان امید می دهی .لبخند بر روی لبهایمان می نشانی .

عصر که می شود بیقراریم بیشتر می شود چشم  هایم گوشهایم  و دلم به صدای کلید در است تا ببینم کوه خوشبختیم را با همان لبخند همیشگی پسرمان هم گوشش به صدای چرق چسب در مانده میدانی که عاشق این صداست عزیز دلمان عاشق مهمان است و مهمانی پس این ثانیه ها چرا دیر می گذرند...........

خدای رحیمم چشم هیچ زنی را به در نگذار.آمین