وابستگی پسرانه

این روزها درست نزدیک تولد سه سالگیت عجیب وابسته ام شده ای درست برعکس قبل تر ها که اینقدر به خانه بابایی وابسته بودی که اصلا مرا تحویل نمیگرفتی .

این وابستگی خیلی برایم شیرین و عزیز است اینکه هر لحظه دنبالم میگردی یا بی جهت صدایم میکنی انگار تحمل دوریم را نداری .

نور چشم من بدان این وابستگی کاملا دو طرفه است و من هم از لحظه ای ندیدنت دلتنگت میشوم و واقعا دلم میگیرد.

خودم این احساس وابستگی را عجیب کشیدم نسبت به مامانی اما دلم نمیخواهد تو هم مثل من شوی و از لحظه ای نبودنم داغان شوی زیرا خودم هم عجیب داغان شدم .خدارا شاکرم به خاطر داشتنت و بودنت ذره ذره وجودم به نفسهای گرم تو بند است .

خدایا نفس زندگیم را مستدام بدار.آمین